Sonsuz İstekler

Havalar ne kadar da boğucu, işler ne kadar da sıkıcı, böyle zamanlarda sadece okumak istiyor insan. Sadece okuyarak mutlu olduğu günleri özlüyor. Ne güzel günlerdi o günler, mutluluğa bir kap yemek ve yemekten kısılarak alınan bir kaç kitabın çay buğusuna karışan kokusu yeterdi. Bir kitap aldım mı parmak uçlarımda seke seke koşardım eve, bir an önce kitabı karıştırıp okumaya başlamanın heyecanıyla. Bazende Kozahanda müdavimi olduğum kestane ağacının altında eskitirdim kitapları, özelliklede cumartesileri üstadlar arasında kitap okumanın tadı hiçbir şeyde yoktu. Evde odanın dört bir yanına yayılmış klitapların yaydığı koku ve huzur oda toplamaktan kaçmaktanmı yoksa kitaplarla komünalbiryaşama geçme isteğinden midir nedir beni alıkoyardı kitapları toplayıp rafa hapsetmekten. Güzel günlerdi, istekleri şimidikinden çok farklıydı, arzular sonsuz değildi. Havalarda bu kadar boğucu değildi sanırım ve üzmüyordu beni tembellik yapmak. dedim ya güzel günlerdi, bohem zamanlarım....